Samoutwardzanie jest najważniejszą cechą stali nierdzewnej i może powodować dodatkowe problemy w obróbce. Im bardziej twardy jest materiał, tym szybciej zużywa się narzędzie. Problem ten nie jest tak wyraźny w przypadku płytek specjalnych: ich krawędzie skrawające są ostrzejsze niż konwencjonalne, a powierzchnie trwalsze.
Możliwe jest zminimalizowanie wpływu samowzmocnienia poprzez stopniowe usuwanie warstw metalu. Najbardziej efektywnym sposobem jest usunięcie 3 mm stali w dwóch etapach. Często specjaliści NetSpec zalecają usuwanie nierównych warstw w pierwszym i drugim przejściu.
Jak wspomniano powyżej, samoutwardzanie prowadzi do szybkiego zużycia frezów. Aby zwiększyć trwałość narzędzia, opracowywane są specjalne kształty krawędzi dla stali nierdzewnej.
Stosowane są dwa rodzaje narzędzi tnących:
Frezy CVD z powłoką diamentową;
Frezy z fizycznie chłodzoną krawędzią (PVD) narzędzia powlekane diamentem.
Frezy węglikowe z płytkami pokrytymi azotynem boru mają najwyższą odporność na ścieranie.
Prędkość toczenia stali nierdzewnej są określane w taki sam sposób jak dla konwencjonalnych stopów konstrukcyjnych. W obliczeniach dotyczących toczenia stali nierdzewnej należy jednak uwzględnić szereg cech szczególnych.
Sposoby na optymalizację obróbki stali nierdzewnej
Wiele technik są stosowane w środowiskach produkcyjnych, aby zminimalizować negatywny wpływ cech stali nierdzewnej na proces obróbki. Należą do nich:
Zwiększenie prędkości obrotowej wrzeciona i zmniejszenie warstwy odspojonej, co skutkuje bardziej chropowatą powierzchnią obrabianą;
Zastosowanie kwasu jako środka smarnego, który zwiększa odporność frezów na zużycie o rząd wielkości;
wprowadzenie słabych prądów do strefy skrawania w celu kontroli procesów elektrodyfuzji i utleniającego zużycia narzędzia;
Wpływ drgań ultradźwiękowych na strefę skrawania, co powoduje zmniejszenie odkształceń plastycznych i współczynnika tarcia.
Na strukturę i właściwości mechaniczne materiału można wpływać poprzez specjalną obróbkę cieplną.
